آری,تنهایی غم انگیزترین وازه ایست که لحظه به لحظه عمرم را با او

سپری کردم.

درتمام شب,چراغی  نیست و ماه در وسعت بی انتهای آسمان خویش تنهاست

و قلب من نیز چون شبهای بی ستاره تنها ترین تنهاست.

دراین شبهای غم انگیز تنهایی و بیقراری که من با ماه این مونس و

ناظر شب زنده داریهای خویش,نجواهادارم,کجاست ان اهل دلی که شبی را

با دل سوخته ما به صبح رساند و بزم شادی را به یکباره با تمام حلاوت و

شیرینی به وجودم سرازیر کند,تاآسمان خزان زده نفسهایم را به دشتی

از شقایقهای همیشه بهار گره بزند.

و من همچنان درانتظار ملکه سرزمین دل,تا مرا همراه خود به فراسوی

ماه به بزم ستارگان ببرد تا کویر دلم را نوید طراوت وسرسبزی دهدد.

امتا باز دلم تنهاست ودوست دارم برایش بنویسم,چون پر از دردم

پراز رنج و نامردیهای زمانه,پراز دغدغه های روزگار.

مینویسم که چگونه درتنهایی هایم به اشک های همیشه همراهم

به این لشکر زلال وزیبای که از ضمیری پاک متولد میشوند تا یاوران لحظات رنج

و تنهایی من باشد,پناه میبرم.

اما باز با این همه تنهایی امیدوارانه به دیدار تو خرسندم.

ای عشق,ای منجی جاودانه,ای همیشه ماندگار,با من بمان برای همیشه.

چرا که با این همه تنهایی,تنها اومید وصالت تا آخرین روز حیات

جاودانه خواهم زیست.

آری,آنگه که آدمی را اندیشه ای جز مرگ نیست.

عشق تنها بهانیست برای دوباره زیست.

بازیگرتنها...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: